Technika pływania kraulem.

1. Obserwujemy wejście do wody ręki prawej. Ramię lewe znajduje się w końcowej fazie pociągnięcia - najbardziej siłowej w całym cyklu ruchowym. Obserwujemy maksymalne ugięcie w stawie łokciowym, dochodzące do wartości 90°. Zmiana kierunku ruchu ramienia prawego spowodowała powstanie pierw­szego dużego wiru wodnego. Wejście do wody ręki prawej odbywa się z prędkością równą prędkości przesuwającego się ciała pływaka. Zbyt szybkie wejście ręki może niekorzystnie wpłynąć na prędkość pływania. Łokieć znajduje się nieco wyżej od ręki. Ten układ stwarza korzystniej­szą dźwignię oraz upodabnia rękę i przedramię do kształtu płata skrzydła.

2. Prawa ręka po wejściu do wody kierując się w dół i na zewnątrz od linii barku -rozpoczyna ruch do tyłu. W końcowej fazie ruchu ramieniem lewego głowa kraulisty skręca się w celu wykonania wdechu. Lewa noga kończy uderzenie w dół, wpływając na utrzymanie równowagi ciała w momencie wyjścia z wody ręki lewej. W momen­cie, gdy lewe ramię wytwarza znaczną silę napędową w końcowej fazie odepchnięcia, ramię prawe -napotykając nadchodzące strumienie wody -wchodzi w fazę wstępnego pociągnięcia, powoli zwiększając prędkość ruchu. Zbyt szybkie wejście ręki w tę fazę ruchu wpływa niekorzystnie na efektywność ruchu napędowego drugiego ramienia. Rotacja tułowia w kierunku ramienia rozpoczynającego pociągniecie nadaje ciału kraulisty kształt opływowy. Ponadto stwarza warunki do pełniejszego zaangażowania dużych partii mięśniowych grzbietu.

3. Kontynuując wdech, kraulista powoli skręca głowę w kierunku osi długiej ciała, Prawe ramię znajduje się we wstępnej fazie pociągnięcia, ciało rozpoczyna rotacje w kierunku ramienia lewego, Ramie lewe, z wysoko uniesio­nym łokciem i rozluźnione, zdąża ruchem kolistym przed głową. Ten układ ramion ma ogromny wpływ na opływowość ciała kraulisty, Ta pierw­sza faza przenoszenia ramienia decyduje również o płynności skrętu tułowia.

4. Po kolejnym zanurzeniu ręki, przedramienia i ramienia, ręka lewa

podąża w przód -w dół i nieco na zewnątrz, umożliwiając ciału pływaka przesu­wanie się w przód dzięki sile napędowej wytwarzanej przez ramię drugie i ruchy nóg, Głowa, z twarzą skierowaną w przód i w dół, umiejscowiona jest wzdłuż osi długiej ciała, Ta sekwencja ruchu decyduje często o efektywności pływania krau­lem. U większości wybitnych kraulistów w omawianej fazie ruchu kąt zawarty po­między ramionami wynosi 90°.

http://www.plywanie-gazeta.pl/plywanie/?q=technika2