Style pływackie.

STYL MOTYLKOWY.

Styl motylkowy (motyl, delfin) – styl pływacki, charakteryzujący się jednoczesnym ruchem nad wodą obu rąk oraz odbijaniem się obiema nogami. Ciało musi pozostawać w pozycji na piersiach. Ramiona muszą być przenoszone jednocześnie, nad powierzchnią wody do przodu, a następnie pod wodą równocześnie do tyłu. Wszystkie ruchy nóg muszą być wykonywane w sposób równoczesny. Styl motylkowy jest uważany za najtrudniejszy z czterech podstawowych stylów pływackich. Styl motylkowy wymyślił w 1935 roku, fizyk Volney Wilson, który w czasie studiów zanalizował ruchy pływających ryb. W 1938 roku płynąc delfinem wygrał eliminacje olimpijskie, ale został później zdyskwalifikowany, ponieważ styl był nowy i oficjalnie nie uznany.

Technika pływania stylem delfin została zaczerpnięta z naturalnego ruchu delfinów w wodzie. Jest to złożony i trudny do skoordynowania ruch. Cały ruch falisty rozpoczyna się od głowy po nogi. Jest to styl najpóźniej opracowany, oficjalnie zaprezentowany w 1952 roku. Styl motylkowy jest bardzo efektowny, lecz wymaga siły, koordynacji ruchów i umiejętności "falowania" w wodzie. Jest to najtrudniejszy styl pływacki do opanowania.

P.S. Styl motylkowy jest mi szczególnie bliski ;) To właśnie nim startuję na zawodach.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Styl_motylkowy

Rywalizacja w basenie.

Zawody pływackie odbywają się na basenach (tzw.olimpijskich) 50- (ang. long course), rzadziej 25-metrowych (ang. short course). Na długich basenach rozgrywa się najważniejsze imprezy pływackie, takie jak: Igrzyska Olimpijskie, Mistrzostwa Świata, Mistrzostwa Europy, Igrzyska . MŚ i ME rozgrywane są także na krótkiej pływalni. Basen olimpijski, na którym rozgrywane są zawody, powinien mieć wymiary 50x25 m, o głębokości minimum 2,0 m, posiadać 10 torów (każdy o szerokości 2,5 m). Temperatura wody podczas zawodów powinna wynosić od 25 °C do 28 °C. Po obu stronach basenu, na ścianach, znajdują się tablice elektroniczne podłączone do automatycznej aparatury pomiaru czasu. Ich dotknięcie skutkuje zarejestrowaniem wyniku końcowego lub międzyczasu.
Jeśli jakieś miasto chciałoby się ubiegać o organizację zawodów rangi globalnej, powinno dysponować kompleksem, na terenie którego m.in. znajdują się przynajmniej dwa baseny o wymiarach 'olimpijskich' (jeden do rywalizacji, drugi do rozgrzewki), a także spełniającym inne warunki, narzucone przez międzynarodową organizację pływacką – FINA.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Pływanie

Trochę o historii pływania.

Historia pływania

Umiejętność pływania człowiek wykorzystywał już w czasach, o czym świadczą rysunki sprzed czterech tysięcy lat z Asyrii, Libii i Egiptu. Pierwsza technika pływacka, stosowana w starożytności i średniowieczu, zwana obecnie piesek, polegała na położeniu się, na brzuchu. Głowa uniesiona była nad wodą a ramiona pracowały naprzemianstronnie pod powierzchnią. Starożytni umiejętność pływania stawiali na równi z umiejętnością pisania i czytania

Pływanie jako dyscyplina sportowa

W 1869 r. powstało w Londynie towarzystwo pływackie i rozegrano pierwsze zawody. Pływanie jest w programie igrzysk olimpijskich od samego początku. Do igrzysk w 1908 r. olimpijczycy pływali na otwartych akwenach – od tej pory zaczęto organizować zawody w krytych pływalniach. Na Igrzyskach Olimpijskich w Atenach (2004) zawody zostały rozegrane na pływalni otwartej – bez dachu, ponieważ organizatorzy nie zdążyli wybudować go na czas. W roku 1973 zaczęto organizować mistrzostwa świata w pływaniu.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Pływanie

Zdjęcie znalezione na stronie www.plywanie.net