Technika pływania delfinem

1. Lekko ugięte w stawach łokciowych ramiona, z dłońmi położonymi nieco szerzej od szerokości barków, rozpoczynają chwyt wody. Dłonie kierują się w dół i na zewnątrz. Biodra są wypychane w górę, co stanowi reakcję na uderzenie nóg w dół. Właśnie zakończyło się pierwsze uderzenie nóg. Uderzenie to ma ogromne znaczenie w utrzymaniu wysokiej prędkości wewnątrzcyklowej.

2. Ugięcie ramion stopniowo pogłębia się, co umożliwia powstanie efektu tzw. wysokiego łokcia. Dłonie rozpoczynają pociągniecie w kierunku w dół i na zewnątrz. Głowa unosi się, aby zapobiec zbyt dużemu zanurzeniu się ciała. Ciało przyjmuje bardzo korzystny opływowy kształt. Ramiona znajdują się w fazie intensywnego pociągnięcia. Głowa zdąża ku wynurzeniu z wody. Biodra obniżają się.
3. Następuje zmiana kierunku ruchu dłoni: do tyłu i do wewnątrz. Ramiona wchodzą, w fazę odepchnięcia. Ręce w konsekwencji pogłębiania ruchu ra­mion do wewnątrz zbliżają, się do siebie. Obserwujemy dalsze obniżenie bioder. Następuje ugięcie nóg w stawach kolanowych. Stopy kierują, się do powierzchni wody.

4. W końcowej fazie odepchnięcia i wynurzania rąk z wody, obserwujemy drugie uderzenie nogami. Jest ono zwykle silniejsze od pierwszego, utrzymuje wysokie położenie bioder podczas przenoszenia ramion nad wodą, w końcu drugiego uderzenia nóg ręce wynurzają, się z wody (wcześniej wynurzyły się juz barki i ramiona) i następuje przeniesienie ramion nad woda. Ciało delfinisty znajduje się w korzystnym wysokim położeniu z biodrami tuż pod powierzchnią, wody, a lekko ugięte ramiona ruchem okrężnym są, przenoszone nad woda, do przodu. W momencie, gdy ramiona przekraczają, linię pozioma, barków, głowa rozpoczyna zdecydowany ruch w kierunku zanurzenia się do wody.


http://www.plywanie-gazeta.pl/plywanie/?q=technika4